Op zoek naar Mickey Mouse
Donderdagmorgen tegen een uur of 7 reden we bepakt en bezakt met broodjes, drinken en snoep richting Frankrijk. Marije, Hans' dochter en haar vriendin Suzanne zaten lekker opgevouwen op de achterbank van onze auto. Maar ach, dat maakte ook niet uit, want 's middags zou het dan echt gaan gebeuren: een ontmoeting met onze Disneyhelden!
Na een paar uur rijden en vele cd's verder hadden we het park al snel gevonden. De zon was intussen gaan schijnen, dus dat beloofde ook veel goeds.
Op de loopband richting park begon de pret al- oftewel een fijne hersenspoeling - met allerlei Disneydeuntjes.
De plattegrond werd bestudeerd, want waar gaan we als eerste naar toe? Gelukkig was het niet ontzettend druk, dus er werd geen tijd verspild aan het wachten.
In de verte doemt het kasteel van Doornroosje op. Ooohhh, wat ga ik het hier leuk vinden!
We gingen naar ‘Space Mountain’. Zelfs mijn moeder heeft daar in gezeten, dus kunnen wij niet achterblijven. Hans heeft eerst nog zijn twijfels, is niet zo dol op achtbanen, maar gaat toch mee. En wat gaaf! Onderweg wordt er nog een foto gemaakt....
Na een spannend ritje in het donker lopen we verder door Disneyland. Van Discoveryland lopen we naar Fantasyland, op weg naar het doolhof van Alice in Wonderland.
Na een dwaling door het doolhof gaan we maar eerst iets eten en mensen kijken.
Wat is dit een leuk pretpark! En alle thema's zijn zo mooi tot in detail uitgewerkt.
Ik moet zeggen dat het blije Disneygevoel aardig begint te komen. Ja, wat wil je. Gelukkig kijkt niemand raar op als Hans en ik dansjes gaan doen terwijl we op de eerste parade wachten. Het Disneygevoel is helemaal compleet als de ImagiNations Parade begint.
Wat een mooie kitsch! Enthousiast zwaaien we naar Donald Duck, Mickey Mouse en al hun vriendjes. Veel te snel is het voorbij en met een zoet liedje in het hoofd lopen we verder.
Ik besluit meteen dat ik morgen op handtekeningenjacht ga.......
Na nog diverse attracties bezocht te hebben, besloten we aan het eind van de dag om maar naar ons hotel te gaan. We rijden naar het cowboydorp, waar hotel Cheyenne ligt.
Wat leuk, het hele hotel is in cowboystijl. Ook de kamer is helemaal op 'z'n cowboys': een lamp in de vorm van een laars, muren met laarzen- en hoedenbehang.
We ploffen op bed neer om even uit te rusten van een dagje Disney.
Het hotel ligt vlakbij Disney Village, dus 's avonds lopen we daar even naartoe om een hapje te eten. Disney Village is een klein dorpje op zich, met keuze uit verschillende restaurantjes, barretjes en winkeltjes. We komen bij een pizzeria terecht. Na het eten lopen we terug naar het hotel en aangezien het nog heerlijk weer is, gaan we buiten zitten met een lekkere borrel.
Als de ogen echt dichtvallen, rollen we in bed en droom ik van...... Mickey Mouse.
De volgende dag na het ontbijt - het is allemaal erg massaal, maar voor Franse begrippen is het ontbijt aardig uitgebreid - kunnen we niet wachten om weer naar het park te gaan.
Eenmaal in Main Street aangekomen gaat de pret gewoon verder.
Natuurlijk gaan we nog een paar keer in alle attracties die we gisteren zo leuk vonden - want ze zijn wel gaaf hoor!
Als we door Fantasyland lopen komen we Winnie de Pooh en zijn vriendjes nog tegen.
Terwijl ik de tijd in de gaten houd - om 12 uur is nog een parade die we gisteren niet gezien hebben - zie ik Pluto lopen, helemaal alleen. Ik bedenk me geen moment en roep hem. Gelukkig heeft hij het gehoord en helemaal blij vraag ik om een handtekening. Nu nog een foto! Gelukkig willen Marije en Suzanne ook op de foto, dus staan we samen voor gek...
Met de kostbare handtekening op zak lopen we naar de straat waar de parade Mickey's Toon Time langs zal komen. Mijn dag kan niet meer stuk. De muziek begint en de parade komt eraan.
Na een hoop gezwaai is die parade ook voorbij en storten we ons weer op de attracties. Honey, I shrunk the audience was erg grappig en ook de vlucht in het ruimteschip zorgde voor opwinding.
Na nog een paar ritjes in de Indiana Jones - die toen sinds kort achteruit ging - zag ik hem dan eindelijk..... Mijn held: Mickey! Heel verlegen vroeg ik hem om zijn handtekening en die kreeg ik. Als dank gaf ik hem een zoen....Hij bloosde er van. Ik ook trouwens.....
Met het hoofd in de wolken liep ik verder. Eindelijk, ik heb hem ontmoet!
Je snapt dat ik voor de rest van de dag alles goed vond. Nog een keer in de Indiana Jones? Prima. Nog twee keer in Big Thunder Mountain? Geen probleem. Uren wachten terwijl er souvenirs gekocht gingen worden? Ook goed.
Na een vermoeiende dag liepen we terug naar het hotel en wie kwamen we daar tegen? Goofy. Hij gaf ook zonder moeite zijn handtekening. En ja, tuurlijk herkende hij ons nog van de parade vanmiddag!
Na een gezellig etentje bij een hamburgerrestaurant waar we zelf voor het vermaak moesten zorgen - het personeel deed dansjes op 'Grease Lightning' en wij moesten meedoen - slenterden we terug naar onze kamer. In het westerndorp staan 2 grote tipi's en toen voelde Hans even de Indiaan in zich naar boven komen......
Na nog een paar borrels gedronken te hebben gingen we naar bed. De volgende dag zouden we terug naar huis rijden, dus dat werd nog vermoeiend genoeg.
Met de handtekeningen onder mijn kussen viel ik in slaap. Mijn missie was geslaagd.
De volgende dag hebben we eerst ontbeten en daarna met een hoofd vol indrukken afscheid genomen van onze Disney vriendjes. Hopelijk niet voor lange tijd!
Een bezoek aan Disney zou 1x per jaar verplicht moeten zijn
