Los Tilos
Deze wandeling aan de noordoostkant van La Palma gaat door het ‘oerwoud’ van Los Tilos. Los Tilos dankt zijn naam aan de laurierbossen (tiles). Dit gebied is door Unesco uitgeroepen tot natuurreservaat vanwege de unieke vegetatie. Omdat dit geen rondwandeling is, hebben wij deze tocht gedaan onder leiding van een gids van Natour.
Afstand : 8 kilometer
Niveau : gemiddeld
De bus komt ons weer op tijd ophalen voor de wandeling. Via een lange hobbelweg komen we bij het bezoekerscentrum waar de wandeling begint. Vandaag gaan we lekker door het bos struinen. Het is nogal bewolkt dus hopelijk hebben we dit keer wel voor de dure tour betaald en krijgen we mooie uitzichten.
We beginnen door het donkere bos te lopen en komen al gauw in de rivierbedding van de Barranco del Agua terecht. Deze nauwe kloof is weelderig begroeid met oude reuzenvarens en allerlei planten die alleen maar La Palma voorkomen. En om ons heen staan overal grillig gevormde bomen begroeid met mos.
In de kloof staat nu gelukkig geen water en je moet soms op handen en voeten over de hoge rotsblokken klauteren
Doordat de kloof zo nauw is, komt er weinig zonlicht en is het erg donker. Er hangt hier een idyllische sfeer en je waant je er in een doodstil, en af en toe een beetje eng, sprookjesbos van honderden jaren geleden.
Op sommige plekken in de kloof zijn de rotsblokken zo hoog, dat je er via een ladder overheen kunt op weg naar de waterval. Na mijn uitglijdpartij in de rivier de Taburiente heb ik geen zin in weer natte voeten, dus we besluiten om niet mee te gaan en ploffen neer op een van de grote rotsblokken. Wie weet komen er nog elfjes of gnomen langs…
Als de groep weer compleet is, gaan we verder naar het Mirador de las Barandas. Via een klinkerpad met enorm veel treden klimmen we gestaag de 400 meter omhoog. Het is nog steeds bewolkt, dus ik vrees dat deze beklimming voor niets zal zijn en we boven niks kunnen zien. Tuurlijk, dat hebben wij weer….
Hans wil natuurlijk weer het liefst als eerste over zijn, maar er lopen 2 sportleraren voor ons met een net iets betere conditie. Uiteindelijk is hij als 3e boven en kom ik hijgend, met smoes dat ik onderweg foto’s moest maken haha, als 5e bij het uitkijkpunt.
Jammer genoeg is er geen uitzicht maar dat maakt de voldoening van de beklimming niet minder
Vanaf hier gaat de wandeling alleen nog maar bergafwaarts en heel in de verte kunnen we het eindpunt al zien liggen: San Andres.
Het landschap verandert en langs terrasbouw, bananenplantages, yams en sinaasappelbomen dalen we af naar het eerstvolgende dorpje: Los Sauces. Dat dorpje dankt zijn naam aan de Canarische wilgen die hier groeien (sauce). We lopen langs de mooie kerk en kleurrijke huizen verder naar beneden.
Uiteindelijk komen we aan op het eindpunt: San Andrés. In dit gebied leefde men vroeger van de suikerriet waar ze rum van maakten. Natuurlijk hebben we een bezoekje gebracht aan de als enige overgebleven rumfabriek, waar we de rum mochten proeven.
De terugreis naar het appartement werd daardoor erg gezellig hahaha.
