Caldera de la Taburiente

Dit is beslist een aanrader!

De Caldera (ketel) is een van de grootste ter wereld in zijn soort, met een doorsnee van 10 km., een omtrek van 28 km. en een totale diepte van 1500 m.

Deze krater heeft de vorm van een hoefijzer en talloze kloven die samenkomen in de Barranco de las Angustias.

Wij hebben deze wandeling gemaakt onder begeleiding van een gids van Senderos Canarios. Het wordt echt afgeraden om deze route op eigen houtje te doen: het is erg lastig om je weg te vinden. Dit kost je extra tijd en voordat je weet is het alweer donker. Niet doen dus.

AFSTAND       : 16 kilometer, 7 uur

NIVEAU           : middelzwaar

De weg (hoezo weg?) naar het beginpunt Los Brecitos is al een beproeving.

We zitten in een klein busje wat beslist zijn beste tijd heeft gehad. En dat langs een pad vol haarspeldbochten met links en rechts ravijnen. Het wordt er ook niet leuker op als de chauffeur vraagt of we ons gewicht een beetje willen verdelen over het busje. Of we maar allemaal achterin wilden gaan zitten, anders kon het busje het niet trekken...Een avontuurlijk begin!

Na een uurtje komen we dan eindelijk op het beginpunt waar we kennismaken met onze gids, luisterend naar de typisch Spaanse naam Annet. Senderos heeft nl. allemaal buitenlandse gidsen en wij Nederlanders krijgen dan ook een Nederlandse gids.

Voor we beginnen kunnen we nog even naar de wc. Waar die is, vraagt een vrouw uit onze groep. Nou, bij de eerste boom rechts zegt Annet. Ik moet zeggen: dit is beslist een wc met uitzicht!

Eindelijk begint de wandeling. Annet vertelde ons dat we in totaal ongeveer 150 meter gaan klimmen en 850 meter zullen dalen. We zullen het wel zien, maar het klinkt best zwaar…

Maar wat een prachtige omgeving! Je ziet echt dat je in een krater loopt; de uitzichten op de rotswanden zijn schitterend.

Annet vertelt ons onderweg honderduit over de Caldera. En natuurlijk worden alle plantjes, dieren en vruchten genoemd.

Er loopt een rivier, de Taburiente, door de Caldera en die steek je heel vaak over. Na 20 keer was ik de tel kwijt en had ik ondertussen natte voeten gekregen. Ik dacht met mijn korte beentjes wel even stoer over de stenen heen te stappen. Helaas, de afstand tussen de stenen was te groot, de stenen waren glad en ik viel in het ondiepe water dit tot grote hilariteit van de anderen. Gelukkig was ik niet de enige…. Annet balen, want de gidsen onderling hebben een soort wedstrijd: de gids met de groep met de minste natte voeten is winnaar.

Ik krijg droge sokken aangeboden, maar die zijn zó groot dat ik zeker blaren zal krijgen als ik die aandoe. Ik loop maar gewoon verder, met lekker frisse voeten.

Vanuit de Caldera heb je een schitterend uitzicht op het hoogste punt van La Palma, Roque de los Muchachos (2426 m). Later deze week zullen we op dat punt staan en dan kunnen we in de Caldera kijken.

Met het oversteken van de rivier zijn we blij dat we een gids hebben. Je moet echt goed kijken waar je over kunt steken! Als je alleen loopt, moet je zelf je eigen weg over de vele stenen zoeken en dat valt echt niet mee. Wandelaars die op eigen houtje liepen, maakten dan ook dankbaar gebruik van de hulp van onze gids.

Annet weet ons gelukkig allemaal droog aan de overkant te krijgen

Na ongeveer 2 uur lopen kwamen we bij een camping, gelegen aan de rand van de rivier de Taburiente. Hier staan dus geen luxe caravans, aangezien je alleen lopend de Caldera in kunt.

Hier zouden we lunchen. Heerlijk: koel stromend water, een klef geworden broodje en een mooi uitzicht op bergtoppen afstekend tegen de blauwe lucht. Wat wil je nog meer. De heerlijkste lunch ooit….

Na de lunch gingen we verder, richting Cascada de Colores: de gekleurde waterval.

Uiteraard is het water gewoon helder, maar door allerlei mineralen in de grond zijn de rotsen verkleurd. Een heel apart gezicht.

Om daar te komen moet je iets van de route afwijken: het is een geklauter op handen en voeten maar beslist de moeite waard. Een paar mensen uit onze groep hadden geen zin om mee te gaan, dus die konden mooi op onze rugzakken passen. Konden wij iets makkelijker klauteren.

Het is ongeveer 40 minuten heen en terug. Geen aanrader als het regent, dan zijn de rotsen te glad. Reken niet op een roltrap of een lift als je onderaan de rotsen staat, je moet echt zelf omhoog klimmen. Toen ik aan de beurt was om omhoog te gaan dacht ik echt: dat lukt me nooit. Annet ging voor en hielp ons een handje. Moet je je even voorstellen, zo'n grietje van 50 kilo helpt dan grote kerels van 100 kilo omhoog. Was een erg leuk gezicht.

Eenmaal bij de rugzakken aangekomen vertellen we de achterblijvers dat ze heel wat hebben gemist.

We gaan weer verder richting de Barranco de las Angustias, die we helemaal moeten uitlopen om uit de krater te kunnen komen.

We komen op een punt waar 2 rivieren bij elkaar komen, Dos Aguas. Hier moeten we de rivier oversteken, niet over stenen maar over gladde houten vlonders die spekglad zijn.

Heel voorzichtig en ingespannen glibbert iedereen naar de overkant.

Nu wordt het landschap een beetje saai. Waar je ook kijkt, overal zie je stenen, stenen en nog eens stenen. Opgestapelde stenen zijn wegwijzers, maar ja, er liggen hier zoveel stenen…?!

Annet wijst op een bordje 'salida' (uitgang). Ze zei toen niet dat het nog wel 2 uur lopen was....

Je kunt merken dat de vermoeidheid begint toe te slaan. De spieren worden stijver, het wordt ook wat kouder. De zon zakt achter een bergtop. De groep wordt steeds stiller.

Eindelijk zien we in de verte ons busje staan.

Moe maar een hele ervaring rijker stappen we in. Zo gezellig kletsend als we heen gingen, zo stil was de terugweg. Het duurde niet lang of de hele bus lag te slapen.......

Het ergste was het moment dat we de bus uit moesten, na 1,5 uur te hebben gezeten. Alles was stijf en stram. Gelukkig konden toen eindelijk de schoenen uit en….. Geen enkele blaar!

We voelden 's avonds wel dat we wat gedaan hadden. Het 'zware' zit hem in de duur en het grote gedeelte afdalen.

Als je naar La Palma gaat en van wandelen houdt: beslist doen!

Wij hebben vanuit Nederland al via Evenementsreizen een 3-daags wandelpakket geboekt. Je kunt dan ter plekke bepalen welke wandelingen je wilt doen. En leuk: bij aankomst krijg je een boekje over La Palma. Na afloop van de 3 wandelingen krijg je een t-shirt van Senderos Canarios. Als je een briefje invult met je gegevens krijg je ook nog een soort diploma thuisgestuurd. Leuk voor in het fotoalbum.
 

TIPS

* Tegenwoordig boek je je wandeling online bij bijvoorbeeld Islas Bonitas Tours.

* Neem een wandelstok mee, dat loopt echt prettiger!

* Enne... Denk aan droge sokken!