Fiat 500

Waar komt toch de liefde voor de Fiat 500 vandaan?

Zijn het de koplampjes, die brutaal de wereld inkijken? Is het zijn mooie lijntje? Is het zijn lekkere kontje? Is het het pruttelgeluid als hij triomfantelijk langs rijdt? Feit is dat als er eentje langsrijdt, hij smachtend door mij wordt nagekeken tot aan het eind van de straat. En altijd die vertederende zucht: “ach gossie….”

1 oktober 1992 – Het begin van mijn Fiat 500 verzameling.
Op mijn verjaardag kreeg ik mijn allereerste Fiat 500 model van Hans. Alles wat ik ook kreeg, hoe mooi of goed uitgezocht, viel in het niet bij mijn Fiatje. Toen nog niet wetende dat dit het begin was van een jarenlange zoektocht naar nieuwe modelletjes. We reden stad en land af, op zoek naar andere modellen. Als een kind zo blij, als er weer een nieuw modelletje was gevonden.

Een hoogtepunt was een weekendje Rotterdam in 1997. De Bijenkorf had toen eens per jaar de ‘Autosalon’, met speciaal voor de Bijenkorf uitgebrachte modelauto’s. Ik had vaag ‘ns iets gelezen over 3 nieuwe gelimiteerde Fiatjes, van de Jan Apetz Memorial – een rit van Rotterdam naar Rome en weer terug naar Rotterdam. Omdat er bij ons in de buurt geen Bijenkorf was, besloten we om naar Rotterdam te gaan om de autootjes te gaan kopen. Een leuke reden voor een weekendje weg, toch?
Na een dag slenteren in de stad – natuurlijk gingen we allereerst naar de Bijenkorf!– besloten we om naar het hotel te gaan. Onze kamer in Hotel Intell lag aan de voorkant van het hotel. Hans keek toevallig uit het raam en wat hij toen zag? De Fiatjes die ik net ervoor gekocht had, reden in schaal van 1:1 de parkeerplaats van het hotel op! Om alles goed te bekijken, schoof Hans de vitrage met zo’n kracht aan de kant dat de hele rail naar beneden kwam. Pech gehad, dit was belangrijker. We renden naar beneden om de ‘dopjes’, zoals ze liefkozend door mij worden genoemd, in het echt te zien.

Een ander hoogtepunt was het ledenweekend van de Fiat 500 Club Nederland in Groenlo in 2003. Ja, want intussen was ik ook lid – of donateur – geworden van die club. We gingen op tijd naar Groenlo, om alle Fiatjes aan te kunnen zien komen. Eenmaal in het weiland kwamen ze van alle kanten. Allerlei kleurtjes, gepimpt, oude roestbakjes, mooi gerestaureerd, de één nog mooier dan de ander; van alles kwam er aan. Ik voelde me net een klein kind in een snoepwinkel! Er waren er zelfs een paar vanuit Italië gekomen, met oma en de kinders achterin. En wie zegt dat de Fiat 500 geen gezinswagen is???
Tientallen foto’s zijn er gemaakt, maar helaas, na een crash van de computer waren we alles kwijt…..

Nu, ruim 15 jaar later is mijn verzameling inmiddels gegroeid naar 290 Fiatjes. De kleinste is een centimeter, de grootste 30 centimeter. Met de komst van het internet komen ze nu vanuit de hele wereld in mijn kast terecht. De vitrine, waar ik wel ‘ns gekscherend over zeg: “ons huis is om de vitrine heen gebouwd!” Het klopt wel enigszins, want onze aannemer heeft de ruimte tussen twee ramen aan moeten passen omdat mijn vitrinekast ertussen moest passen…
Share by: